وب جدیدم اپ میکنم

 

این تعطیله

 

کامنتاتونوبرااینجاحروم نکنین لطفا

سرویس شیرازداشت پرشده بود.کنارشیشه

 

نشستم.ماشین حرکت کرد.گوشیمونگاه کردم.

 

چقدخاطره داشت.اصلاشایدهمین گوشی مسبب

 

همه بدبختی های من بود.دقیقا1روزبعدازخریدنش

 

قصه من شروع شد.سیم کارتمودراورد.خواستم

 

بشکنمش ولی دلم نیود.گذاشتمش توی جیبم.

 

هندزفریموزدم توگوشیم وچشم دوختم به بیابون...

 

                                     *******

 

تاحالاترمینال شیرازروندیده بودم.همیشه باماشین

 

خودمون میرفتیم.چاره ای نبوداین همه رمان خونده

 

بودم وفیلم دیده بودم بایدیه جایی به دردم میخورد.

 

چندتاتاکسی اون بغل بود.رفتم سراغ اونی که راننده

 

مسنی داشت.

 

_سلام خسته نباشید

 

_سلام دخترم بفرمایید

 

_اقامنوتاشاهچراغ میبرین؟

 

_بیابالا

 

_چندمیشه تااونجا؟

 

_5تومن

 

_زیادنیست؟

 

_زیاده؟!نکنه ازپشت کوه اومدی دختر؟

 

راست میگف.دهات کوره ماکجاوشیرازکجا.گندت

 

بزنن دخترتوکه توفیلمامیبینی سوارتاکسی میشن

 

چقدکرایه گرونه دیگه چراابروریزی کردی.اصلاچه

 

اهمیتی داشت کی منومیشناخت که ابروریزی شه.

 

مه نیومده بودم اینجاکه کسی منونشناسه.

 

                 *********

_بفرمادخترم

 

_رسیدیم؟

 

_اره ببین ازاین طرف برو

 

_ممنون اقاخدانگهدار

 

پیاده شدم.ماشین که ازم دورشدچادرموازتوکیفم

 

دراوردم وانداختم سرم.بغضموقورت دادم ورفتم داخل.

 

نزدیکای ظهربود.یه خانمی بغلم نشسته بود وداشت

 

قران میخوند

 

_سلام خاله

 

_سلام خوشگل خانوم

 

_قبول باشه.خانم شماموبایل دارین یه لحظه

 

من به داداشم زنگ بزنم؟گمش کردم

 

_اره بفرما

 

_خیلی ممنون خانوم ببخشید

 

_خواهش میکنم

 

شماره ارین روگرفتم.چندتابوق خورد

 

_بله؟

 

_سلام ارین خوبی؟

 

_سلام...ستایش تویی؟

 

_اره.کجایی؟

 

_خونه.توکجایی؟این خط کیه؟میخوای ان شو

 

چت کنیم؟

 

_نه نه ارین ببین من شاهچراغم...

 

_شاهچ...

 

_نپروسط حرفم سوال نکن فعلا.گوشی مال

 

یه خانومه نمیتونم زیادحرف بزنم.من توحیاط

 

بغل حوض میشینم خودتوبرسون.

 

_باشه باشه فعلا

 

_خداحافظ

 

هوفففففف قلبم داشت تندتند میزد!یعنی من

 

ارین روازنزدیک میبینم!؟

 

_ممنون خانم ببخشید

 

_خواهش میکنم.داداشتون پیداتون کرد؟

 

_اره به لطف شما

 

_خب خداروشکر

 

بلندشدم ورفتم توحیاط

 

 

*فک کنم این دیگه خیلی کم شد!ببخشیدعجله ای

نوشتم وقت نداشتم.چطوره؟؟؟؟

این قسمتش فک کنم طولانی ترازقبلیاشده.

امیدوارم بهترازاوناهم باشه.

توادامه مطلب بخونینش نظرهم یادتون نره

ادامه مطلب

 

نمیدونم تاحالاشده یه نفرویایه عکس روببینین

 

وببینین این چقدشبیه یکی ازاشناهاتونه؟

 

داشتم تووبامیگشتم یه عکس رودیدم دلم

 

اتیش گرفت.خیلی شبیه دخترعموم سحربود.16

 

سالش که بودکشتنش.من اونموقع پنجم دبستان

 

بودم.اونم اول دبیرستان.تنهادوستی که توبچگی

 

داشتم اون بود.برای شادی روحش همگی

 

یه فاتحه بدین

بالاخره زنگ خونه خورد.بچه هاهمه رفتن بیرون.

 

سریع کتاباموجمع کردم ورفتم بیرون.صبح که اومده

 

بودم انگارنگهبان نبودش.لبخندی زدم وگفتم سلام

 

اقاخسته نباشی.لبخندی زدوگفت سلام اقاشماهم

 

خسته نباشی.درحیاط روبازکرد.کوچه پیداشد.یهو

 

لبخندرولبم ماسید.همونجوروایسادم.دهنم بازمونده بود.

 

نگهبان گفت خانم منتظرکسی هستین بیاددنبالتون؟

 

گفتم ها؟نه اقاخداحافظ.به دوازمدرسه بیرون اومدم

 

ورفتم توکوچه بغلی.ولوشدم روزمین.خودش بود.

 

کاظم بود.تمام تنم داشت میلرزید.احساس تعادل

 

نداشتم حس میکردم همه چی داره میچرخه.

 

جناب اقای سیدکاظم شریفی!تابلوی طلایی رنگ

 

اتاقش اومدجلوچشمم.مدریت!مدیرکانون میثاق بود.

 

اون روزرفته بودم کانون تابلوی کیمیارو واسه نمایشگاه

 

بهش بدم.عصربود.ساعت تعطیلی کانون ولی کاظم

 

وقت وبی وقت اونجابودوکاراشومیکرد.هه!خیلی راحت

 

بهم تجاوزکردبدون هیچ مانعی!کثافت.پالتوسیاه پشمی

 

که تنش بودتونورافتاب چشم من یکی روکه کورمیکرد.

 

قدش متوسط روبه کوتاه بودباچشمایی قهوه ای

 

روشن وکشیده مژه هایی بلند وته ریش.عینکش

 

هم یه گوشش شکسته بود.بیشرف زن داشت

 

و ای دادای بیدادکه ستایش من عاشقت شدم

 

ومن بدون تونمیتونم وهرکاری بگی برات میکنم

 

فقط باهام بمون و وقتی دیدهرکاری میکنه میگم

 

نه سربزنگاه منوگرفت وکارخودشوکرد!

 

 

*ازنظرخودم که این قسمت روخیلی بدنوشتم.

 

نظرشماچیه؟

 

*همون طورکه متوجه شدین این قسمت کلابااون دوتا

 

قسمت قبلی فرق داشت.ازم خواسته بودن که داستان

 

روبه صورت محاوره ای واززبان اول شخص بنویسم.منم

 

اینکاروکردم ولی چون ستایش روبااون جوری نوشتن عادت

 

کرده بودم فک کنم خیلی بدنوشتمش.

 

*قابل توجه اونایی که داستان روبه خودشون میگیرن:

 

این داستان تلفیقی اززندگی خودم ویکی ازدوستامه

 

که باتخیلی که بعضی جاهاش اضاف کردم میتونم

 

به صراحت بگم که ستایش وجودخارجی نداره.