چه شبی است!

چه لحظه‌های سبک و مهربان و لطیفی،

گویی در زیر باران نرم فرشتگان نشسته‌ام.

می‌بارد و می‌بارد و هر لحظه بیش‌تر نیرو می‌گیرد.

هر قطره‌اش فرشته‌ای است که از آسمان بر سرم فرود می‌آید.

چه می‌دانم؟

خداست که دارد یک ریز، غزل می‌سراید؛

غزل‌های عاشقانه‌ی مهربان و پر از نوازش.

هر قطره‌ی این باران،

کلمه‌ای از آن سرودهاست.

دکتر شریعتی

خلق شاهکارهای هنری بادود

حتمابقیش روتوادامه مطلب ببینید

حتماحتمانظربدین نظرفراموش نشه ها

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبارآلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور

ای دریای وسیع

ای کوه بلند

من ایستاده ام

ابی ترازدریا

قائم ترازکوه

مراببینید

من گمشده ام رایافته ام

حس کرده ام

من خدایم رادارم

نه از زوزه ی گرگ میهراسم

نه ازغرش شیر

چشم هایم راشسته ام

جوردیگردیده ام

من کودک نوپای دلم راتاعرش میبرم

اری سهراب

تاشقایق هست زندگی میکنم

اخوان مراببین دیگرسردنیست

گرم شده ام

این روزها

هوای دلم رابس جوانمردانه گرم کرده است...

چطوربود؟؟؟؟؟؟؟

امان از این بوی پاییز و آسمان ابری
که آدم نه خودش میداند دردش چیست
و نه هیچ‌کس دیگری ...............
فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود
دلت آغوش گرمتری می خواهد...!

منبع:www.love.life.loxblog.com

ارامشی میخواهم

خلوتی میخواهم

توباشی ومن

درکنارهم...

من سکوت کنم وگوش کنم

توارام بگویی دوستت دارم

من گوش کنم وارام بگویم:

من هم....